ràmh

See also: rámh

Scottish Gaelic

Etymology

From Middle Irish ráma, rám, from Old Irish rámae, from Proto-Celtic *rāmiyos (“oar”), (compare Welsh rhaw, Cornish rêv, Middle Breton reuf (“shovel”)), from Proto-Indo-European *h₁reh₁- (“to row”).

Pronunciation

• IPA^(key): /rˠaːv/
• Hyphenation: ràmh

Noun

ràmh m (genitive singular ràimh, plural ràimh or ràmhan)

1. oar

Declension

Declension of ràmh (type I masculine noun)

Indefinite
	Singular	Plural
Nominative	ràmh	ràimh
Genitive	ràimh	ràmh
Dative	ràmh	ràimh; ràmhaibh*
Definite
	Singular	Plural
Nominative	(an) ràmh	(na) ràimh
Genitive	(an) ràimh	(nan) ràmh
Dative	(an) ràmh	(na) ràimh; ràmhaibh*
Vocative	(a) rhàimh	(a) ràmha

*obsolete form, was used until the 19th century

Declension of ràmh (type I masculine noun)

Indefinite
	Singular	Plural
Nominative	ràmh	ràmhan
Genitive	ràimh	ràmhan
Dative	ràmh	ràmhan; ràmhaibh*
Definite
	Singular	Plural
Nominative	(an) ràmh	(na) ràmhan
Genitive	(an) ràimh	(nan) ràmhan
Dative	(an) ràmh	(na) ràmhan; ràmhaibh*
Vocative	(a) rhàimh	(a) ràmhan

*obsolete form, was used until the 19th century

Derived terms

• bàta-ràmh

Further reading

• Edward Dwelly (1911) “ràmh”, in Faclair Gàidhlig gu Beurla le Dealbhan [The Illustrated Gaelic–English Dictionary]‎^[1], 10th edition, Edinburgh: Birlinn Limited, →ISBN
• G. Toner, M. Ní Mhaonaigh, S. Arbuthnot, D. Wodtko, M.-L. Theuerkauf, editors (2019), “1 ráma, rám”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language