rękodzielnik
Jump to navigation
Jump to search
Polish[edit]
Etymology[edit]
From rękodzieło + -nik.
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
rękodzielnik m pers (female equivalent rękodzielniczka)
Declension[edit]
Declension of rękodzielnik
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | rękodzielnik | rękodzielnicy/rękodzielniki (deprecative) |
| genitive | rękodzielnika | rękodzielników |
| dative | rękodzielnikowi | rękodzielnikom |
| accusative | rękodzielnika | rękodzielników |
| instrumental | rękodzielnikiem | rękodzielnikami |
| locative | rękodzielniku | rękodzielnikach |
| vocative | rękodzielniku | rękodzielnicy |
Further reading[edit]
- rękodzielnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- rękodzielnik in Polish dictionaries at PWN