rastgele

Turkish

Etymology

From rast (“coincidence, hitting the target”) +‎ gele (“archaic; let it come, may it come”).

Pronunciation

• IPA^(key): (standard) /ˈɾast.ɟe.le/, (colloquial) /ˈɾas.ɟe.le/

Adjective

rastgele

1. random

   Synonym: gelişigüzel

Declension

Predicative forms of rastgele

present tense
	positive declarative	positive interrogative
ben (I am)	rastgeleyim	rastgele miyim?
sen (you are)	rastgelesin	rastgele misin?
o (he/she/it is)	rastgele / rastgeledir	rastgele mi?
biz (we are)	rastgeleyiz	rastgele miyiz?
siz (you are)	rastgelesiniz	rastgele misiniz?
onlar (they are)	rastgele(ler)	rastgele(ler) mi?
past tense
	positive declarative	positive interrogative
ben (I was)	rastgeleydim	rastgele miydim?
sen (you were)	rastgeleydin	rastgele miydin?
o (he/she/it was)	rastgeleydi	rastgele miydi?
biz (we were)	rastgeleydik	rastgele miydik?
siz (you were)	rastgeleydiniz	rastgele miydiniz?
onlar (they were)	rastgeleydiler	rastgele miydiler?
indirect past
	positive declarative	positive interrogative
ben (I was)	rastgeleymişim	rastgele miymişim?
sen (you were)	rastgeleymişsin	rastgele miymişsin?
o (he/she/it was)	rastgeleymiş	rastgele miymiş?
biz (we were)	rastgeleymişiz	rastgele miymişiz?
siz (you were)	rastgeleymişsiniz	rastgele miymişsiniz?
onlar (they were)	rastgeleymişler	rastgele miymişler?
conditional
	positive declarative	positive interrogative
ben (if I)	rastgeleysem	rastgele miysem?
sen (if you)	rastgeleysen	rastgele miysen?
o (if he/she/it)	rastgeleyse	rastgele miyse?
biz (if we)	rastgeleysek	rastgele miysek?
siz (if you)	rastgeleyseniz	rastgele miyseniz?
onlar (if they)	rastgeleyseler	rastgele miyseler?

For negative forms, use the appropriate form of değil.

Adverb

rastgele

1. at random, by chance

Further reading

• “rastgele”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu