súigh

See also: suigh and sùigh

Irish

Etymology

From Old Irish súigid, ultimately from Proto-Indo-European *sewg. Cognate with English suck and Latin sugo.

Pronunciation

• IPA^(key): [sˠuːɟ]
• IPA^(key): [sˠuː]

Verb

súigh (present analytic súnn, future analytic súfaidh, verbal noun sú, past participle súite)

1. (transitive) absorb, suck
2. (transitive, chemistry) occlude

Conjugation

conjugation of súigh (first conjugation – C)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	súim	súnn tú; súir†	súnn sé, sí	súimid	súnn sibh	súnn siad; súid†	a shúnn; a shús / a súnn*; a sús*	súitear
	past	shúigh mé; shús	shúigh tú; shúis	shúigh sé, sí	shúmar; shúigh muid	shúigh sibh; shúbhair	shúigh siad; shúdar	a shúigh / ar shúigh*	súdh
	past habitual	shúinn / súinn‡‡	shúiteá / súiteᇇ	shúdh sé, sí / súdh sé, s퇇	shúimis; shúdh muid / súimis‡‡; súdh muid‡‡	shúdh sibh / súdh sibh‡‡	shúidís; shúdh siad / súidís‡‡; súdh siad‡‡	a shúdh / a súdh*	shúití / súit퇇
future		súfaidh mé; súfad	súfaidh tú; súfair†	súfaidh sé, sí	súfaimid; súfaidh muid	súfaidh sibh	súfaidh siad; súfaid†	a shúfaidh; a shúfas / a súfaidh*; a súfas*	súfar
conditional		shúfainn / súfainn‡‡	shúfá / súfᇇ	shúfadh sé, sí / súfadh sé, s퇇	shúfaimis; shúfadh muid / súfaimis‡‡; súfadh muid‡‡	shúfadh sibh / súfadh sibh‡‡	shúfaidís; shúfadh siad / súfaidís‡‡; súfadh siad‡‡	a shúfadh / a súfadh*	shúfaí / súfa퇇
subjunctive	present	go sú mé; go súd†	go sú tú; go súir†	go sú sé, sí	go súimid; go sú muid	go sú sibh	go sú siad; go súid†	—	go súitear
	past	dá súinn	dá súiteá	dá súdh sé, sí	dá súimis; dá súdh muid	dá súdh sibh	dá súidís; dá súdh siad	—	dá súití
imperative		súim	súigh	súdh sé, sí	súimis	súigí; súidh†	súidís	—	súitear
verbal noun		sú
past participle		súite

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “súigh”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN