septentrionalis
Latin
Etymology
From septentriō (“north”) + -ālis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /sep.ten.tri.oːˈnaː.lis/, [s̠ɛpt̪ɛn̪t̪rioːˈnäːlʲɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /sep.ten.tri.oˈna.lis/, [sept̪en̪t̪rioˈnäːlis]
Adjective
septentriōnālis (neuter septentriōnāle); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | septentriōnālis | septentriōnāle | septentriōnālēs | septentriōnālia | |
Genitive | septentriōnālis | septentriōnālium | |||
Dative | septentriōnālī | septentriōnālibus | |||
Accusative | septentriōnālem | septentriōnāle | septentriōnālēs septentriōnālīs |
septentriōnālia | |
Ablative | septentriōnālī | septentriōnālibus | |||
Vocative | septentriōnālis | septentriōnāle | septentriōnālēs | septentriōnālia |
Synonyms
Antonyms
- (northern): austrālis, merīdiōnālis
Descendants
- Catalan: septentrional
- English: septentrional
- French: septentrional
- Italian: settentrionale
- Portuguese: setentrional
- Romanian: septentrional
- Spanish: septentrional
- Venetian: setentrional
References
- “septentrionalis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- septentrionalis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.