skrzypce

Polish

skrzypce

Etymology

From skrzyp (“creak”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈskʂɨp.t͡sɛ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɨpt͡sɛ
• Syllabification: skrzyp‧ce

Noun

skrzypce nvir (diminutive skrzypki or skrzypeczki)

1. (music) violin (string instrument)

Declension

Declension of skrzypce

	plural
nominative	skrzypce
genitive	skrzypiec
dative	skrzypcom
accusative	skrzypce
instrumental	skrzypcami
locative	skrzypcach
vocative	skrzypce

Derived terms

• skrzypaczka
• skrzypek

 

References

• Brückner, Aleksander (1927), “skrzyp”, in Słownik etymologiczny języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish), Warsaw: Wiedza Powszechna, page 498

Further reading

• skrzypce in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• skrzypce in Polish dictionaries at PWN