slútta
See also: slutta
Icelandic
Etymology
17th century, from Danish slutte, from Middle Low German slūten.
Pronunciation
Verb
slútta (weak verb, third-person singular past indicative slúttaði, supine slúttað)
Conjugation
slútta — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að slútta | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
slúttað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
slúttandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég slútta | við slúttum | present (nútíð) |
ég slútti | við slúttum |
| þú slúttar | þið slúttið | þú slúttir | þið slúttið | ||
| hann, hún, það slúttar | þeir, þær, þau slútta | hann, hún, það slútti | þeir, þær, þau slútti | ||
| past (þátíð) |
ég slúttaði | við slúttuðum | past (þátíð) |
ég slúttaði | við slúttuðum |
| þú slúttaðir | þið slúttuðuð | þú slúttaðir | þið slúttuðuð | ||
| hann, hún, það slúttaði | þeir, þær, þau slúttuðu | hann, hún, það slúttaði | þeir, þær, þau slúttuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
slútta (þú) | slúttið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| slúttaðu | slúttiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að slúttast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
slúttast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
slúttandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég slúttast | við slúttumst | present (nútíð) |
ég slúttist | við slúttumst |
| þú slúttast | þið slúttist | þú slúttist | þið slúttist | ||
| hann, hún, það slúttast | þeir, þær, þau slúttast | hann, hún, það slúttist | þeir, þær, þau slúttist | ||
| past (þátíð) |
ég slúttaðist | við slúttuðumst | past (þátíð) |
ég slúttaðist | við slúttuðumst |
| þú slúttaðist | þið slúttuðust | þú slúttaðist | þið slúttuðust | ||
| hann, hún, það slúttaðist | þeir, þær, þau slúttuðust | hann, hún, það slúttaðist | þeir, þær, þau slúttuðust | ||
| imperative (boðháttur) |
slúttast (þú) | slúttist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| slúttastu | slúttisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
slúttaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
slúttaður | slúttuð | slúttað | slúttaðir | slúttaðar | slúttuð | |
| accusative (þolfall) |
slúttaðan | slúttaða | slúttað | slúttaða | slúttaðar | slúttuð | |
| dative (þágufall) |
slúttuðum | slúttaðri | slúttuðu | slúttuðum | slúttuðum | slúttuðum | |
| genitive (eignarfall) |
slúttaðs | slúttaðrar | slúttaðs | slúttaðra | slúttaðra | slúttaðra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
slúttaði | slúttaða | slúttaða | slúttuðu | slúttuðu | slúttuðu | |
| accusative (þolfall) |
slúttaða | slúttuðu | slúttaða | slúttuðu | slúttuðu | slúttuðu | |
| dative (þágufall) |
slúttaða | slúttuðu | slúttaða | slúttuðu | slúttuðu | slúttuðu | |
| genitive (eignarfall) |
slúttaða | slúttuðu | slúttaða | slúttuðu | slúttuðu | slúttuðu | |
References
- Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)