snaakka
Jump to navigation
Jump to search
Ingrian[edit]
Etymology[edit]
Of onomatopoeic origin. Cognates include Finnish naakka and Veps näk.
Pronunciation[edit]
- (Ala-Laukaa) IPA(key): /ˈsnɑːkːɑ/, [ˈs̠nɑːkː]
- (Soikkola) IPA(key): /ˈsnɑːkːɑ/, [ˈʃnɑːkːɑ]
- Rhymes: -ɑːkː, -ɑːkːɑ
- Hyphenation: snaak‧ka
Noun[edit]
snaakka
Declension[edit]
Declension of snaakka (type 3/kana, kk-k gradation) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | snaakka | snaakat |
genitive | snaakan | snaakkoin |
partitive | snaakkaa | snaakkoja |
illative | snaakkaa | snaakkoi |
inessive | snaakaas | snaakois |
elative | snaakast | snaakoist |
allative | snaakalle | snaakoille |
adessive | snaakaal | snaakoil |
ablative | snaakalt | snaakoilt |
translative | snaakaks | snaakoiks |
essive | snaakkanna, snaakkaan | snaakkoinna, snaakkoin |
exessive1) | snaakkant | snaakkoint |
1) obsolete *) the accusative corresponds with either the genitive (sg) or nominative (pl) **) the comitative is formed by adding the suffix -ka? or -kä? to the genitive. |
References[edit]
- Ruben E. Nirvi (1971) Inkeroismurteiden Sanakirja, Helsinki: Suomalais-Ugrilainen Seura, page 534