spójnik

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Polish Wikipedia has an article on:
Wikipedia pl

Etymology[edit]

From spoić +‎ -nik.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ˈspuj.ɲik/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ujɲik
  • Syllabification: spój‧nik

Noun[edit]

spójnik m inan

  1. (grammar) conjunction
  2. (logic) connective

Declension[edit]

Declension of spójnik
singular plural
nominative spójnik spójniki
genitive spójnika spójników
dative spójnikowi spójnikom
accusative spójnik spójniki
instrumental spójnikiem spójnikami
locative spójniku spójnikach
vocative spójniku spójniki

Derived terms[edit]

adjectives

Further reading[edit]

  • spójnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • spójnik in Polish dictionaries at PWN
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=spójnik&oldid=72343614"