sprzymierzenie
Jump to navigation
Jump to search
Polish[edit]
Etymology[edit]
From sprzymierzyć + -enie.
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
sprzymierzenie n
- (obsolete, countable) alliance
- Synonyms: przymierze, związek
- (uncountable) verbal noun of sprzymierzyć
Declension[edit]
Declension of sprzymierzenie
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | sprzymierzenie | sprzymierzenia |
genitive | sprzymierzenia | sprzymierzeń |
dative | sprzymierzeniu | sprzymierzeniom |
accusative | sprzymierzenie | sprzymierzenia |
instrumental | sprzymierzeniem | sprzymierzeniami |
locative | sprzymierzeniu | sprzymierzeniach |
vocative | sprzymierzenie | sprzymierzenia |
Further reading[edit]
- sprzymierzenie in Polish dictionaries at PWN
- Aleksander Zdanowicz (1861) “sprzymierzenie”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[1]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1915), “sprzymierzenie”, in Słownik języka polskiego[2] (in Polish), volume 6, Warsaw, page 363
- sprzymierzenie in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego