stöðva

See also: stǫðva

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstœðva/

Verb

stöðva (weak verb, third-person singular past indicative stöðvaði, supine stöðvað)

1. to stop someone or something, (to cause to come to a stop) [with accusative]

   Synonym: stoppa

   Lögregluþjónninn bað ökumann bifreiðarinnar að stöðva bílinn.

   The police constable asked the motorist to stop the car.

Conjugation

stöðva – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að stöðva
supine sagnbót		stöðvað
present participle lýsingarháttur nútíðar		stöðvandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	stöðva	stöðvaði		stöðvi	stöðvaði
	þú	stöðvar	stöðvaðir		stöðvir	stöðvaðir
	hann, hún, það	stöðvar	stöðvaði		stöðvi	stöðvaði
plural	við	stöðvum	stöðvuðum		stöðvum	stöðvuðum
	þið	stöðvið	stöðvuðuð		stöðvið	stöðvuðuð
	þeir, þær, þau	stöðva	stöðvuðu		stöðvi	stöðvuðu
		imperative boðháttur
singular	þú	stöðva (þú), stöðvaðu
plural	þið	stöðvið (þið), stöðviði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

stöðvast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að stöðvast
supine sagnbót		stöðvast
present participle lýsingarháttur nútíðar		stöðvandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	stöðvast	stöðvaðist		stöðvist	stöðvaðist
	þú	stöðvast	stöðvaðist		stöðvist	stöðvaðist
	hann, hún, það	stöðvast	stöðvaðist		stöðvist	stöðvaðist
plural	við	stöðvumst	stöðvuðumst		stöðvumst	stöðvuðumst
	þið	stöðvist	stöðvuðust		stöðvist	stöðvuðust
	þeir, þær, þau	stöðvast	stöðvuðust		stöðvist	stöðvuðust
		imperative boðháttur
singular	þú	stöðvast (þú), stöðvastu
plural	þið	stöðvist (þið), stöðvisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

stöðvaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	stöðvaður	stöðvuð	stöðvað	stöðvaðir	stöðvaðar	stöðvuð
accusative (þolfall)	stöðvaðan	stöðvaða	stöðvað	stöðvaða	stöðvaðar	stöðvuð
dative (þágufall)	stöðvuðum	stöðvaðri	stöðvuðu	stöðvuðum	stöðvuðum	stöðvuðum
genitive (eignarfall)	stöðvaðs	stöðvaðrar	stöðvaðs	stöðvaðra	stöðvaðra	stöðvaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	stöðvaði	stöðvaða	stöðvaða	stöðvuðu	stöðvuðu	stöðvuðu
accusative (þolfall)	stöðvaða	stöðvuðu	stöðvaða	stöðvuðu	stöðvuðu	stöðvuðu
dative (þágufall)	stöðvaða	stöðvuðu	stöðvaða	stöðvuðu	stöðvuðu	stöðvuðu
genitive (eignarfall)	stöðvaða	stöðvuðu	stöðvaða	stöðvuðu	stöðvuðu	stöðvuðu

Derived terms

• stöðvast (“to come to a halt, to stop”)