stríða

See also: strida

Faroese

Verb

stríða (third person singular past indicative stríddi, third person plural past indicative strítt, supine strítt)

1. to fight, to struggle

Conjugation

Conjugation of stríða (group v-3)
infinitive	stríða
supine	strítt
participle (a18)1	stríðandi	stríddur
	present	past
first singular	stríði	stríddi
second singular	stríðir	stríddi
third singular	stríðir	stríddi
plural	stríða	stríddu
	imperative
singular	stríð!
plural	stríðið!
1Only the past participle being declined.

---

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstriːða/

  Rhymes: -iːða

Verb

stríða (weak verb, third-person singular past indicative stríddi, supine strítt)

1. to struggle
2. to tease

   Hættu að stríða mér!

   Stop teasing me!

   Ekki stríða systur þinni.

   Don't tease your sister.

Conjugation

stríða — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að stríða
supine (sagnbót)		strítt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		stríðandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég stríði	við stríðum	present (nútíð)	ég stríði	við stríðum
	þú stríðir	þið stríðið		þú stríðir	þið stríðið
	hann, hún, það stríðir	þeir, þær, þau stríða		hann, hún, það stríði	þeir, þær, þau stríði
past (þátíð)	ég stríddi	við stríddum	past (þátíð)	ég stríddi	við stríddum
	þú stríddir	þið strídduð		þú stríddir	þið strídduð
	hann, hún, það stríddi	þeir, þær, þau stríddu		hann, hún, það stríddi	þeir, þær, þau stríddu
imperative (boðháttur)	stríð (þú)	stríðið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	stríddu	stríðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

stríðast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að stríðast
supine (sagnbót)		stríðst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		stríðandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég stríðist	við stríðumst	present (nútíð)	ég stríðist	við stríðumst
	þú stríðist	þið stríðist		þú stríðist	þið stríðist
	hann, hún, það stríðist	þeir, þær, þau stríðast		hann, hún, það stríðist	þeir, þær, þau stríðist
past (þátíð)	ég stríddist	við stríddumst	past (þátíð)	ég stríddist	við stríddumst
	þú stríddist	þið stríddust		þú stríddist	þið stríddust
	hann, hún, það stríddist	þeir, þær, þau stríddust		hann, hún, það stríddist	þeir, þær, þau stríddust
imperative (boðháttur)	stríðst (þú)	stríðist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	stríðstu	stríðisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

stríddur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	stríddur	strídd	strítt		stríddir	stríddar	strídd
accusative (þolfall)	stríddan	strídda	strítt		strídda	stríddar	strídd
dative (þágufall)	stríddum	stríddri	stríddu		stríddum	stríddum	stríddum
genitive (eignarfall)	strídds	stríddrar	strídds		stríddra	stríddra	stríddra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	stríddi	strídda	strídda		stríddu	stríddu	stríddu
accusative (þolfall)	strídda	stríddu	strídda		stríddu	stríddu	stríddu
dative (þágufall)	strídda	stríddu	strídda		stríddu	stríddu	stríddu
genitive (eignarfall)	strídda	stríddu	strídda		stríddu	stríddu	stríddu

Derived terms

• stríða gegn (“to go against”)
• stríðinn (“teasing, mischievous”)
• stríðni (“teasing, provocation”)

Related terms

• stríð