straceniec

See also: Straceniec

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish straceniec. By surface analysis, stracić +‎ -eniec.

Pronunciation

• IPA^(key): /straˈt͡sɛ.ɲɛt͡s/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛt͡s
• Syllabification: stra‧ce‧niec
• Homophone: Straceniec

Noun

straceniec m pers

1. (figurative) desperado (reckless person, especially a criminal)

   Synonym: desperat

2. (obsolete) person on death row

   Hypernym: skazaniec

Declension

Declension of straceniec

	singular	plural
nominative	straceniec	straceńcy/straceńce (deprecative)
genitive	straceńca	straceńców
dative	straceńcowi	straceńcom
accusative	straceńca	straceńców
instrumental	straceńcem	straceńcami
locative	straceńcu	straceńcach
vocative	straceńcze	straceńcy

Derived terms

adjective

• straceńczy

 

noun

• straceńcy

 

Related terms

adjectives

• stracony
• stratny

 

adverb

• straceńczo

 

nouns

• straceńczość
• straconka
• strata

 

verb

• stracać impf

 

Further reading

• straceniec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• straceniec in Polish dictionaries at PWN
• straceniec in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego