sveima

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈsveiːma]
• Rhymes: -eiːma

Verb

sveima (weak verb, third-person singular past indicative sveimaði, supine sveimað)

1. (intransitive) to float, to hover

   Synonym: svífa

2. (intransitive) to wander, to roam

   Synonyms: ráfa, eigra, reika, flakka, rangla, vafra

Conjugation

sveima — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að sveima
supine (sagnbót)		sveimað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		sveimandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég sveima	við sveimum	present (nútíð)	ég sveimi	við sveimum
	þú sveimar	þið sveimið		þú sveimir	þið sveimið
	hann, hún, það sveimar	þeir, þær, þau sveima		hann, hún, það sveimi	þeir, þær, þau sveimi
past (þátíð)	ég sveimaði	við sveimuðum	past (þátíð)	ég sveimaði	við sveimuðum
	þú sveimaðir	þið sveimuðuð		þú sveimaðir	þið sveimuðuð
	hann, hún, það sveimaði	þeir, þær, þau sveimuðu		hann, hún, það sveimaði	þeir, þær, þau sveimuðu
imperative (boðháttur)	sveima (þú)	sveimið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	sveimaðu	sveimiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Derived terms

• sveim (“wandering, roaming”)