tagadiene
Jump to navigation
Jump to search
See also: tagadienē
Latvian[edit]
Etymology[edit]
Coined by Atis Kronvalds in 1869 from tagad (“now”) + -iene, soon changed to its modern form tagadne.[1]
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
tagadiene f (5th declension)
- (obsolete term) present, current time; alternative form of tagadne
Declension[edit]
Declension of tagadiene (5th declension)
singular (vienskaitlis) | plural (daudzskaitlis) | |
---|---|---|
nominative (nominatīvs) | tagadiene | — |
accusative (akuzatīvs) | tagadieni | — |
genitive (ģenitīvs) | tagadienes | — |
dative (datīvs) | tagadienei | — |
instrumental (instrumentālis) | tagadieni | — |
locative (lokatīvs) | tagadienē | — |
vocative (vokatīvs) | tagadiene | — |
References[edit]
- ^ Karulis, Konstantīns (1992) “tagadne”, in Latviešu Etimoloģijas Vārdnīca (in Latvian), Rīga: AVOTS, →ISBN