tandpijn

Dutch

Etymology

Compound of tand (“tooth”) +‎ pijn (“pain”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtɑnt.pɛi̯n/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: tand‧pijn

Noun

tandpijn f (plural tandpijnen, diminutive tandpijntje n)

1. toothache (in any tooth or in a non-molar tooth in particular)

   Ik kan niet eten vanwege deze vreselijke tandpijn. ― I can't eat because of this terrible toothache.

   Heb je ooit tandpijn gehad? ― Have you ever had a toothache?

   Ze gebruikte kruidnagelolie om de tandpijn te verzachten. ― She used clove oil to alleviate the toothache.

Synonyms

• kiespijn

Descendants

• Jersey Dutch: tāndpāin
• Negerhollands: taanpien, pien na taan
  • → Virgin Islands Creole: pintan (dated)