trobo
Jump to navigation
Jump to search
See also: Trobo
Catalan[edit]
Verb[edit]
trobo
- first-person singular present indicative form of trobar
Galician[edit]

Etymology[edit]
The word is documented in local Medieval Latin as trobano, whence also its cognate Asturian truébanu. From a substrate language, probably from Celtic, from Proto-Indo-European *treb- (“settlement”) and akin to Proto-Celtic *trebno- (“room, house”).[1]
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
trobo m (plural trobos)
Related terms[edit]
References[edit]
- “trobo” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
- “trobo” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
- “trobo” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.
- ^ Joan Coromines; José A. Pascual (1983–1991), “troj”, in Diccionario crítico etimológico castellano e hispánico (in Spanish), Madrid: Gredos