uitscheiding

Dutch

Etymology

Compound of uit (“out”) +‎ scheiding (“separation”).

Likely a calque of Latin excrētiō.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈœy̯tˌsxɛi̯.dɪŋ/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: uit‧schei‧ding

Noun

uitscheiding f (plural uitscheidingen, diminutive uitscheidinkje n)

1. secretion
2. excretion

   Synonym: excretie

3. elimination