unikális

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Hungarian[edit]

Etymology[edit]

From Latin unicalis.[1] With -ális ending.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): [ˈunikaːliʃ]
  • Hyphenation: uni‧ká‧lis
  • Rhymes: -iʃ

Adjective[edit]

unikális (comparative unikálisabb, superlative legunikálisabb)

  1. unique
    Synonyms: egyedi, egyetlen
  2. unique (existing in a single copy)

Usage notes[edit]

The comparative and superlative forms are rare.

Declension[edit]

Inflection of unikális
singular plural
nominative unikális unikálisak
accusative unikálist
unikálisat
unikálisakat
dative unikálisnak unikálisaknak
instrumental unikálissal unikálisakkal
causal-final unikálisért unikálisakért
translative unikálissá unikálisakká
terminative unikálisig unikálisakig
essive-formal unikálisként unikálisakként
essive-modal
inessive unikálisban unikálisakban
superessive unikálison unikálisakon
adessive unikálisnál unikálisaknál
illative unikálisba unikálisakba
sublative unikálisra unikálisakra
allative unikálishoz unikálisakhoz
elative unikálisból unikálisakból
delative unikálisról unikálisakról
ablative unikálistól unikálisaktól
non-attributive
possessive - singular
unikálisé unikálisaké
non-attributive
possessive - plural
unikáliséi unikálisakéi

References[edit]

  1. ^ Tótfalusi, István. Idegenszó-tár: Idegen szavak értelmező és etimológiai szótára (’A Storehouse of Foreign Words: an explanatory and etymological dictionary of foreign words’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2005. →ISBN