urtar

See also: Urtar

Venetian

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Verb

urtar

1. (transitive) to push, shove
2. (transitive) to bump or crash into

Conjugation

• Venetian conjugation varies from one region to another. Hence, the following conjugation should be considered as typical, not as exhaustive.

Conjugation of urtar (first conjugation)

infinitive	urtar
auxiliary verb		aver	gerund		urtando
past participle		urtà
person	singular			plural
	first	second	third	first	second	third
indicative	mi	ti	eło / eła	noialtri / noialtre	voialtri / voialtre	łuri / łore
present	urto	(te) urti	(el/ła) urta	urtémo, urtòn	urté	(i/łe) urta
imperfect	urtava	(te) urtavi	(el/ła) urtava	urtàvimo	urtavi	(i/łe) urtava
future	urtarò	(te) urtarè	(el/ła) urtarà	urtarémo	urtarè	(i/łe) urtarà
conditional	mi	ti	eło / eła	noialtri / noialtre	voialtri / voialtre	łuri / łore
present	urtarìa	(te) urtarisi	(el/ła) urtarìa	urtarìsimo	urtarisi	(i/łe) urtarìa
subjunctive	che mi	che ti	che eło / eła	che noialtri / noialtre	che voialtri / voialtre	che łuri / łore
present	urte, urta	(te) urti	(el/ła) urte, (el/ła) urta	urtémo, urtone	urté	(i/łe) urte, (i/łe) urta
imperfect	urtase	(te) urtasi	(el/ła) urtase	urtàsimo	urtasi	(i/łe) urtase
imperative	—	ti	eło / eła	noialtri / noialtre	voialtri / voialtre	łuri / łore
	—	(te) urta	(el/ła) urta, (el/ła) urte	urtémo	urté	(i/łe) urta, (i/łe) urte