víta

Icelandic

Etymology

From Old Norse víta, from Proto-Germanic *wītaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈviː.ta/
• Rhymes: -iːta

Verb

víta (weak verb, third-person singular past indicative vítti, supine vítt)

1. (transitive) to rebuke, reprimand, scold [with accusative]

Conjugation

víta — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að víta
supine (sagnbót)		vítt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		vítandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég víti	við vítum	present (nútíð)	ég víti	við vítum
	þú vítir	þið vítið		þú vítir	þið vítið
	hann, hún, það vítir	þeir, þær, þau víta		hann, hún, það víti	þeir, þær, þau víti
past (þátíð)	ég vítti	við víttum	past (þátíð)	ég vítti	við víttum
	þú víttir	þið víttuð		þú víttir	þið víttuð
	hann, hún, það vítti	þeir, þær, þau víttu		hann, hún, það vítti	þeir, þær, þau víttu
imperative (boðháttur)	vít (þú)	vítið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	víttu	vítiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

vítast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að vítast
supine (sagnbót)		víst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		vítandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég vítist	við vítumst	present (nútíð)	ég vítist	við vítumst
	þú vítist	þið vítist		þú vítist	þið vítist
	hann, hún, það vítist	þeir, þær, þau vítast		hann, hún, það vítist	þeir, þær, þau vítist
past (þátíð)	ég víttist	við víttumst	past (þátíð)	ég víttist	við víttumst
	þú víttist	þið víttust		þú víttist	þið víttust
	hann, hún, það víttist	þeir, þær, þau víttust		hann, hún, það víttist	þeir, þær, þau víttust
imperative (boðháttur)	víst (þú)	vítist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	vístu	vítisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

víttur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	víttur	vítt	vítt		víttir	víttar	vítt
accusative (þolfall)	víttan	vítta	vítt		vítta	víttar	vítt
dative (þágufall)	víttum	víttri	víttu		víttum	víttum	víttum
genitive (eignarfall)	vítts	víttrar	vítts		víttra	víttra	víttra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	vítti	vítta	vítta		víttu	víttu	víttu
accusative (þolfall)	vítta	víttu	vítta		víttu	víttu	víttu
dative (þágufall)	vítta	víttu	vítta		víttu	víttu	víttu
genitive (eignarfall)	vítta	víttu	vítta		víttu	víttu	víttu

References

• “víta” in the Dictionary of Modern Icelandic (in Icelandic) and ISLEX (in the Nordic languages)