vanrækja
Jump to navigation
Jump to search
Icelandic[edit]
Etymology[edit]
From van- (“lack of”) + rækja (“attend to”).
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
vanrækja (weak verb, third-person singular past indicative vanrækti, supine vanrækt)
- to neglect
Conjugation[edit]
vanrækja — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að vanrækja | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
vanrækt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
vanrækjandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég vanræki | við vanrækjum | present (nútíð) |
ég vanræki | við vanrækjum |
| þú vanrækir | þið vanrækið | þú vanrækir | þið vanrækið | ||
| hann, hún, það vanrækir | þeir, þær, þau vanrækja | hann, hún, það vanræki | þeir, þær, þau vanræki | ||
| past (þátíð) |
ég vanrækti | við vanræktum | past (þátíð) |
ég vanrækti | við vanræktum |
| þú vanræktir | þið vanræktuð | þú vanræktir | þið vanræktuð | ||
| hann, hún, það vanrækti | þeir, þær, þau vanræktu | hann, hún, það vanrækti | þeir, þær, þau vanræktu | ||
| imperative (boðháttur) |
vanræk (þú) | vanrækið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| vanræktu | vanrækiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
vanrækjast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að vanrækjast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
vanrækst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
vanrækjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég vanrækist | við vanrækjumst | present (nútíð) |
ég vanrækist | við vanrækjumst |
| þú vanrækist | þið vanrækist | þú vanrækist | þið vanrækist | ||
| hann, hún, það vanrækist | þeir, þær, þau vanrækjast | hann, hún, það vanrækist | þeir, þær, þau vanrækist | ||
| past (þátíð) |
ég vanræktist | við vanræktumst | past (þátíð) |
ég vanræktist | við vanræktumst |
| þú vanræktist | þið vanræktust | þú vanræktist | þið vanræktust | ||
| hann, hún, það vanræktist | þeir, þær, þau vanræktust | hann, hún, það vanræktist | þeir, þær, þau vanræktust | ||
| imperative (boðháttur) |
vanrækst (þú) | vanrækist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| vanrækstu | vanrækisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
vanræktur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
vanræktur | vanrækt | vanrækt | vanræktir | vanræktar | vanrækt | |
| accusative (þolfall) |
vanræktan | vanrækta | vanrækt | vanrækta | vanræktar | vanrækt | |
| dative (þágufall) |
vanræktum | vanræktri | vanræktu | vanræktum | vanræktum | vanræktum | |
| genitive (eignarfall) |
vanrækts | vanræktrar | vanrækts | vanræktra | vanræktra | vanræktra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
vanrækti | vanrækta | vanrækta | vanræktu | vanræktu | vanræktu | |
| accusative (þolfall) |
vanrækta | vanræktu | vanrækta | vanræktu | vanræktu | vanræktu | |
| dative (þágufall) |
vanrækta | vanræktu | vanrækta | vanræktu | vanræktu | vanræktu | |
| genitive (eignarfall) |
vanrækta | vanræktu | vanrækta | vanræktu | vanræktu | vanræktu | |