veêl

See also: veel, and ve'el

Dutch

Noun

veêl f (plural veêls or velen, diminutive veêltje n)

1. (archaic or poetic) Alternative form of vedel
   • 1927, J. Slauerhoff, Chlotarius:

     Nooit lachte een kind, nooit zong een vrouw, een veêl / Door de gewelven van het kil kasteel.

     Never did a child laugh, never did a woman sing, or a fiddle / Through the vaults of the chilly castle.