vergentia
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology 1
[edit]New Latin (16th century), vergēns + -ia.
Noun
[edit]vergentia f (genitive vergentiae); first declension
- inclination, tendency; vergence
- 1556, Galeni septima classis curandi methodum, Venice, page 117:
- "Pro eorum, qui inflammationem pariunt, humorum vergentia inclinationesque, vacuationes facit Hippocrates."
- 1678, Jean-Baptiste Orivai, Propugnaculum Hippocraticae ac Galenicae doctrinae, Paris, page 99:
- "revulsio est motus: illa est humorum vergentia ad partem, qua non opportet vergere"
Declension
[edit]First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | vergentia | vergentiae |
Genitive | vergentiae | vergentiārum |
Dative | vergentiae | vergentiīs |
Accusative | vergentiam | vergentiās |
Ablative | vergentiā | vergentiīs |
Vocative | vergentia | vergentiae |
Etymology 2
[edit]See the etymology of the corresponding lemma form.
Participle
[edit]vergentia