włóczęga

Polish

Etymology

From włóczyć +‎ -ęga.

Pronunciation

• IPA^(key): /vwuˈt͡ʂɛŋ.ɡa/

Noun

włóczęga m pers

1. vagrant, vagabond

Declension

Declension of włóczęga

	singular	plural
nominative	włóczęga	włóczędzy/włóczęgi (deprecative)
genitive	włóczęgi	włóczęgów
dative	włóczędze	włóczęgom
accusative	włóczęgę	włóczęgów
instrumental	włóczęgą	włóczęgami
locative	włóczędze	włóczęgach
vocative	włóczęgo	włóczędzy

Noun

włóczęga f

1. roaming

Declension

Declension of włóczęga

	singular	plural
nominative	włóczęga	włóczęgi
genitive	włóczęgi	włóczęg
dative	włóczędze	włóczęgom
accusative	włóczęgę	włóczęgi
instrumental	włóczęgą	włóczęgami
locative	włóczędze	włóczęgach
vocative	włóczęgo	włóczęgi

Related terms

• wlec
• włóczyć

Further reading

• włóczęga in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• Template:R:PWN