wspowiedź

Old Polish

Etymology

Deverbal from *wspowiedzieć, from ws- + powiedzieć. First attested in the end of the 14th century.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /fspɔvjɛ(ː)t͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /fspɔvjɛt͡ɕ/, /fspɔvjet͡ɕ/

Noun

wspowiedź f

1. praise; spreading good word about someone; making famous

   Synonym: spowiedź

   • 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Latin-Polish-German Florian Psalter]‎^[1], Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], pages 41, 5:

     *Poydo... asz do domu boszego. W glose wesela y wzpowedzi zwøk cochaiøcego se (in voce exsultationis et confessionis sonus epulantis)

     [Pojdę... aż do domu bożego w głosie wiesiela i wspowiedzi źwięk kochającego sie (in voce exsultationis et confessionis sonus epulantis)]

Related terms

noun

• wspowiedzenie

 

verbs

• powiedzieć pf, powiadać impf
• wspowiadać impf

 

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “wspowiedź”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN