zadośćuczynienie

Polish

Etymology

From zadośćuczynić +‎ -enie.

Pronunciation

• IPA^(key): /za.dɔɕ.t͡ɕu.t͡ʂɨˈɲɛ.ɲɛ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: za‧doś‧ću‧czy‧nie‧nie

Noun

zadośćuczynienie n

1. verbal noun of zadośćuczynić
2. (law) remedy (legal means of redress of non-material losses (health, reputation, etc.))

Declension

Declension of zadośćuczynienie

	singular	plural
nominative	zadośćuczynienie	zadośćuczynienia
genitive	zadośćuczynienia	zadośćuczynień
dative	zadośćuczynieniu	zadośćuczynieniom
accusative	zadośćuczynienie	zadośćuczynienia
instrumental	zadośćuczynieniem	zadośćuczynieniami
locative	zadośćuczynieniu	zadośćuczynieniach
vocative	zadośćuczynienie	zadośćuczynienia

Related terms

verb

• zadośćuczynić

 

Further reading

• zadośćuczynienie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zadośćuczynienie in Polish dictionaries at PWN