zwieńczenie

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Etymology[edit]

From zwieńczyć +‎ -enie.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /zvjɛɲˈt͡ʂɛ.ɲɛ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛɲɛ
  • Syllabification: zwień‧cze‧nie

Noun[edit]

zwieńczenie n

  1. verbal noun of zwieńczyć
  2. crown, pinnacle
  3. (architecture) coping

Declension[edit]

Declension of zwieńczenie
singular plural
nominative zwieńczenie zwieńczenia
genitive zwieńczenia zwieńczeń
dative zwieńczeniu zwieńczeniom
accusative zwieńczenie zwieńczenia
instrumental zwieńczeniem zwieńczeniami
locative zwieńczeniu zwieńczeniach
vocative zwieńczenie zwieńczenia

Further reading[edit]

  • zwieńczenie in Polish dictionaries at PWN
  • zwieńczenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=zwieńczenie&oldid=67334151"