ανδρειωμένος
Jump to navigation
Jump to search
Greek[edit]
Adjective[edit]
ανδρειωμένος • (andreioménos) m (feminine ανδρειωμένη, neuter ανδρειωμένο)
- brave, courageous, valorous, valiant
- Synonym: ανδρείος (andreíos)
Declension[edit]
Declension of ανδρειωμένος
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | ανδρειωμένος • | ανδρειωμένη • | ανδρειωμένο • | ανδρειωμένοι • | ανδρειωμένες • | ανδρειωμένα • |
| genitive | ανδρειωμένου • | ανδρειωμένης • | ανδρειωμένου • | ανδρειωμένων • | ανδρειωμένων • | ανδρειωμένων • |
| accusative | ανδρειωμένο • | ανδρειωμένη • | ανδρειωμένο • | ανδρειωμένους • | ανδρειωμένες • | ανδρειωμένα • |
| vocative | ανδρειωμένε • | ανδρειωμένη • | ανδρειωμένο • | ανδρειωμένοι • | ανδρειωμένες • | ανδρειωμένα • |
| derivations | Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ανδρειωμένος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ανδρειωμένος, etc.) | |||||