ανώτατος

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἀνώτατος (anṓtatos). A superlative form derived from the adverb άνω (áno, “upper, over”) + -τατος (-tatos, “superlative suffix”).

Adjective

ανώτατος • (anótatos) m (feminine ανωτάτη or ανώτατη, neuter ανώτατο)

1. supreme, of the highest rank

Usage notes

Degree of comparison of nonexistent adjective.

• positive: — (see adverb άνω), comparative: ανώτερος, superlative: ανώτατος

Declension

Declension of ανώτατος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ανώτατος •	ανώτατη •	ανώτατο •	ανώτατοι •	ανώτατες •	ανώτατα •
genitive	ανώτατου •	ανώτατης •	ανώτατου •	ανώτατων •	ανώτατων •	ανώτατων •
accusative	ανώτατο •	ανώτατη •	ανώτατο •	ανώτατους •	ανώτατες •	ανώτατα •
vocative	ανώτατε •	ανώτατη •	ανώτατο •	ανώτατοι •	ανώτατες •	ανώτατα •
notes	alternatively stressed feminine forms (learned): ανωτάτου, ανωτάτη, ανωτάτης, ανωτάτων

Related terms

• ανώτερος (anóteros, “higher”)
• ανώτατο δικαστήριο n (anótato dikastírio, “supreme court”)