ιππότης

See also: ἱππότης

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἱππότης (hippótēs, “horse rider”), from ἵππος (híppos, “horse”).

Noun

ιππότης • (ippótis) m (plural ιππότες)

1. knight (warrior with suit of armour)
2. (chess, rare) knight
3. (figuratively) well-mannered (male person)

Declension

declension of ιππότης

case     \     number	singular	plural
nominative	ιππότης •	ιππότες •
genitive	ιππότη •	ιπποτών •
accusative	ιππότη •	ιππότες •
vocative	ιππότη •	ιππότες •

Derived terms

• ιπποτικός (ippotikós)

Related terms

• ιππικό n (ippikó, “cavalry”)