ομολογούμαι

See also: ὁμολογοῦμαι

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /omoloˈɣume/
• Hyphenation: ο‧μο‧λο‧γού‧μαι
• Homophone: ομολογούμε (omologoúme)

Verb

ομολογούμαι • (omologoúmai) passive (past ομολογήθηκα, ppp ομολογημένος, active ομολογώ)

1. to confess, be confessed
2. (only in third person singular present) to have to admit, admittedly

   Ομολογείται ότι το συγκεκριμένο τραγούδι δεν ήταν πολύ καλό αλλά έχει θαυμαστές.

   Omologeítai óti to sygkekriméno tragoúdi den ítan polý kaló allá échei thavmastés.

   One must admit that the song in question wasn't very good but it has admirers.

Conjugation

for this verb's full conjugation see the active form