ομολογώ

See also: ὁμολογῶ

Greek

Alternative forms

• μολογώ (mologó) (colloquial)
• μολογάω (mologáo) (colloquial)

Etymology

From Ancient Greek ὁμολογῶ (homologô, “to agree with”), contracted form of ὁμολογέω (homologéō), equivalent to ομο- (omo-, “same”) +‎ λόγος (lógos, “reasoning”).

Pronunciation

• IPA^(key): /omoloˈɣo/
• Hyphenation: ο‧μο‧λο‧γώ

Verb

ομολογώ • (omologó) (past ομολόγησα, passive ομολογούμαι, p‑past ομολογήθηκα, ppp ομολογημένος)

1. (most senses, transitive, intransitive) to confess, admit (concede the truth)

   Ο κατηγορούμενος ομολόγησε την ενοχή του.

   O katigoroúmenos omológise tin enochí tou.

   The accused confessed his guilt.

   Τον αγαπάει, αλλά δεν πρόκειται ποτέ να ομολογήσει την αγάπη του γι’ αυτόν.

   Ton agapáei, allá den prókeitai poté na omologísei tin agápi tou gi’ aftón.

   He loves him but he's never going to admit his love for him.

   Ομολογώ ότι αυτή η ταινία δεν μου είναι γνωστή.

   Omologó óti aftí i tainía den mou eínai gností.

   I confess this movie isn't familiar to me.

2. (religion, transitive, intransitive) to profess (declare one's adherence to a religion)

   ομολογώ την πίστη μου

   omologó tin písti mou

   I profess my faith

Conjugation

ομολογώ, ομολογούμαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	ομολογώ	ομολογήσω	ομολογούμαι	ομολογηθώ
2 sg	ομολογείς	ομολογήσεις	ομολογείσαι	ομολογηθείς
3 sg	ομολογεί	ομολογήσει	ομολογείται	ομολογηθεί
1 pl	ομολογούμε	ομολογήσουμε, [-ομε]	ομολογούμαστε	ομολογηθούμε
2 pl	ομολογείτε	ομολογήσετε	ομολογείστε	ομολογηθείτε
3 pl	ομολογούν(ε)	ομολογήσουν(ε)	ομολογούνται	ομολογηθούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	ομολογούσα	ομολόγησα	[ομολογούμουν(α)]	ομολογήθηκα
2 sg	ομολογούσες	ομολόγησες	[ομολογούσουν(α)]	ομολογήθηκες
3 sg	ομολογούσε	ομολόγησε	ομολογούνταν, {ομολογείτο}	ομολογήθηκε
1 pl	ομολογούσαμε	ομολογήσαμε	ομολογούμασταν, (‑ούμαστε)	ομολογηθήκαμε
2 pl	ομολογούσατε	ομολογήσατε	[ομολογούσασταν, (‑ούσαστε)]	ομολογηθήκατε
3 pl	ομολογούσαν(ε)	ομολόγησαν, ομολογήσαν(ε)	ομολογούνταν, {ομολογούντο}	ομολογήθηκαν, ομολογηθήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα ομολογώ ➤	θα ομολογήσω ➤	θα ομολογούμαι ➤	θα ομολογηθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα ομολογείς, …	θα ομολογήσεις, …	θα ομολογείσαι, …	θα ομολογηθείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … ομολογήσει   έχω, έχεις, … ομολογημένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … ομολογηθεί   είμαι, είσαι, … ομολογημένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … ομολογήσει   είχα, είχες, … ομολογημένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … ομολογηθεί   ήμουν, ήσουν, … ομολογημένος , ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … ομολογήσει   θα έχω, θα έχεις, … ομολογημένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … ομολογηθεί   θα είμαι, θα είσαι, … ομολογημένος , ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	—	ομολόγησε	—	ομολογήσου
2 pl	ομολογείτε	ομολογήστε	ομολογείστε	ομολογηθείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	ομολογώντας ➤		ομολογούμενος, ‑η, ‑ο ➤
Perfect participle➤	έχοντας ομολογήσει ➤		ομολογημένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤	ομολογήσει		ομολογηθεί
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Synonyms

• (confess, admit): παραδέχομαι (paradéchomai)

Antonyms

• (antonym(s) of "confess"): αρνούμαι (arnoúmai)

Derived terms

• ομολογητής m (omologitís, “confessor”)

Related terms

• ομολογία f (omología, “confession, bond, homology”)
• ομόλογος (omólogos, “corresponding, homologous”)
• εξομολογώ (exomologó, “to confess”)