παραλυτικός

Ancient Greek

Etymology

From παραλύω (paralúō, “to paralyse”) +‎ -τικός (-tikós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.ra.ly.ti.kós/ → /pa.ra.ly.tiˈkos/ → /pa.ra.li.tiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ra.ly.ti.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.ra.ly.tiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.ra.ly.tiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.ra.ly.tiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.ra.li.tiˈkos/

Adjective

πᾰρᾰλῠτῐκός • (paralutikós) m (feminine πᾰρᾰλῠτῐκή, neuter πᾰρᾰλῠτῐκόν); first/second declension

1. paralyzed

Inflection

First and second declension of πᾰρᾰλῠτῐκός; πᾰρᾰλῠτῐκή; πᾰρᾰλῠτῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πᾰρᾰλῠτῐκός paralutikós	πᾰρᾰλῠτῐκή paralutikḗ	πᾰρᾰλῠτῐκόν paralutikón		πᾰρᾰλῠτῐκώ paralutikṓ	πᾰρᾰλῠτῐκᾱ́ paralutikā́	πᾰρᾰλῠτῐκώ paralutikṓ		πᾰρᾰλῠτῐκοί paralutikoí	πᾰρᾰλῠτῐκαί paralutikaí	πᾰρᾰλῠτῐκᾰ́ paralutiká
Genitive		πᾰρᾰλῠτῐκοῦ paralutikoû	πᾰρᾰλῠτῐκῆς paralutikês	πᾰρᾰλῠτῐκοῦ paralutikoû		πᾰρᾰλῠτῐκοῖν paralutikoîn	πᾰρᾰλῠτῐκαῖν paralutikaîn	πᾰρᾰλῠτῐκοῖν paralutikoîn		πᾰρᾰλῠτῐκῶν paralutikôn	πᾰρᾰλῠτῐκῶν paralutikôn	πᾰρᾰλῠτῐκῶν paralutikôn
Dative		πᾰρᾰλῠτῐκῷ paralutikôi	πᾰρᾰλῠτῐκῇ paralutikêi	πᾰρᾰλῠτῐκῷ paralutikôi		πᾰρᾰλῠτῐκοῖν paralutikoîn	πᾰρᾰλῠτῐκαῖν paralutikaîn	πᾰρᾰλῠτῐκοῖν paralutikoîn		πᾰρᾰλῠτῐκοῖς paralutikoîs	πᾰρᾰλῠτῐκαῖς paralutikaîs	πᾰρᾰλῠτῐκοῖς paralutikoîs
Accusative		πᾰρᾰλῠτῐκόν paralutikón	πᾰρᾰλῠτῐκήν paralutikḗn	πᾰρᾰλῠτῐκόν paralutikón		πᾰρᾰλῠτῐκώ paralutikṓ	πᾰρᾰλῠτῐκᾱ́ paralutikā́	πᾰρᾰλῠτῐκώ paralutikṓ		πᾰρᾰλῠτῐκούς paralutikoús	πᾰρᾰλῠτῐκᾱ́ς paralutikā́s	πᾰρᾰλῠτῐκᾰ́ paralutiká
Vocative		πᾰρᾰλῠτῐκέ paralutiké	πᾰρᾰλῠτῐκή paralutikḗ	πᾰρᾰλῠτῐκόν paralutikón		πᾰρᾰλῠτῐκώ paralutikṓ	πᾰρᾰλῠτῐκᾱ́ paralutikā́	πᾰρᾰλῠτῐκώ paralutikṓ		πᾰρᾰλῠτῐκοί paralutikoí	πᾰρᾰλῠτῐκαί paralutikaí	πᾰρᾰλῠτῐκᾰ́ paralutiká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		πᾰρᾰλῠτῐκῶς paralutikôs				πᾰρᾰλῠτῐκώτερος paralutikṓteros				πᾰρᾰλῠτῐκώτᾰτος paralutikṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Latin: paralyticus
  • → French: paralytique
    • → English: paralytic
• Greek: παραλυτικός (paralytikós)

Further reading

• “παραλυτικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “παραλυτικός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• παραλυτικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• G3885 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible

Greek

Etymology

From Ancient Greek παραλυτικός (paralutikós).

Adjective

παραλυτικός • (paralytikós) m (feminine παραλυτική, neuter παραλυτικό)

1. (medicine) paralysed (UK), paralyzed (US)

Declension

Declension of παραλυτικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	παραλυτικός •	παραλυτική •	παραλυτικό •	παραλυτικοί •	παραλυτικές •	παραλυτικά •
genitive	παραλυτικού •	παραλυτικής •	παραλυτικού •	παραλυτικών •	παραλυτικών •	παραλυτικών •
accusative	παραλυτικό •	παραλυτική •	παραλυτικό •	παραλυτικούς •	παραλυτικές •	παραλυτικά •
vocative	παραλυτικέ •	παραλυτική •	παραλυτικό •	παραλυτικοί •	παραλυτικές •	παραλυτικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο παραλυτικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο παραλυτικός, etc.)

Related terms

• παραλύω (paralýo, “to paralyse”)