στενάζω

Ancient Greek

Etymology

From στένω (sténō, “to moan, lament”) +‎ -άζω (-ázō, frequentative suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ste.náz.dɔː/ → /steˈna.zo/ → /steˈna.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ste.náz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /steˈna.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /steˈna.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /steˈna.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /steˈna.zo/

Verb

στενάζω • (stenázō)

1. (intransitive) to sigh, moan, wail
   • 472 BCE, Aeschylus, The Persians 1046–1047:

     Ξέρξης: ἔρεσσ’ ἔρεσσε καὶ στέναζ’ ἐμὴν χάριν.
     Χορός: αἰαῖ αἰαῖ, δύα δύα.

     Xérxēs: éress’ éresse kaì sténaz’ emḕn khárin.
     Khorós: aiaî aiaî, dúa dúa.

     Xerxes: Beat, beat and wail for my sake.
     Chorus: Ay, ay, woe, woe!

2. (transitive) to bewail, lament

Usage notes

In tragedy, this verb frequently occurs in close proximity to interjections like οἴμοι (oímoi, “woe is me”) and αἰαῖ (aiaî).

Conjugation

   Present: στενᾰ́ζω, στενᾰ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στενᾰ́ζω	στενᾰ́ζεις	στενᾰ́ζει	στενᾰ́ζετον	στενᾰ́ζετον	στενᾰ́ζομεν	στενᾰ́ζετε	στενᾰ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	στενᾰ́ζω	στενᾰ́ζῃς	στενᾰ́ζῃ	στενᾰ́ζητον	στενᾰ́ζητον	στενᾰ́ζωμεν	στενᾰ́ζητε	στενᾰ́ζωσῐ(ν)
	optative	στενᾰ́ζοιμῐ	στενᾰ́ζοις	στενᾰ́ζοι	στενᾰ́ζοιτον	στενᾰζοίτην	στενᾰ́ζοιμεν	στενᾰ́ζοιτε	στενᾰ́ζοιεν
	imperative		στένᾰζε	στενᾰζέτω	στενᾰ́ζετον	στενᾰζέτων		στενᾰ́ζετε	στενᾰζόντων
middle/ passive	indicative	στενᾰ́ζομαι	στενᾰ́ζῃ, στενᾰ́ζει	στενᾰ́ζεται	στενᾰ́ζεσθον	στενᾰ́ζεσθον	στενᾰζόμεθᾰ	στενᾰ́ζεσθε	στενᾰ́ζονται
	subjunctive	στενᾰ́ζωμαι	στενᾰ́ζῃ	στενᾰ́ζηται	στενᾰ́ζησθον	στενᾰ́ζησθον	στενᾰζώμεθᾰ	στενᾰ́ζησθε	στενᾰ́ζωνται
	optative	στενᾰζοίμην	στενᾰ́ζοιο	στενᾰ́ζοιτο	στενᾰ́ζοισθον	στενᾰζοίσθην	στενᾰζοίμεθᾰ	στενᾰ́ζοισθε	στενᾰ́ζοιντο
	imperative		στενᾰ́ζου	στενᾰζέσθω	στενᾰ́ζεσθον	στενᾰζέσθων		στενᾰ́ζεσθε	στενᾰζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		στενᾰ́ζειν				στενᾰ́ζεσθαι
participle	m	στενᾰ́ζων				στενᾰζόμενος
	f	στενᾰ́ζουσᾰ				στενᾰζομένη
	n	στενᾰ́ζον				στενᾰζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐστένᾰζον, ἐστενᾰζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐστένᾰζον	ἐστένᾰζες	ἐστένᾰζε(ν)	ἐστενᾰ́ζετον	ἐστενᾰζέτην	ἐστενᾰ́ζομεν	ἐστενᾰ́ζετε	ἐστένᾰζον
middle/ passive	indicative	ἐστενᾰζόμην	ἐστενᾰ́ζου	ἐστενᾰ́ζετο	ἐστενᾰ́ζεσθον	ἐστενᾰζέσθην	ἐστενᾰζόμεθᾰ	ἐστενᾰ́ζεσθε	ἐστενᾰ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐστένᾰξᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐστένᾰξᾰ	ἐστένᾰξᾰς	ἐστένᾰξε(ν)	ἐστενᾰ́ξᾰτον	ἐστενᾰξᾰ́την	ἐστενᾰ́ξᾰμεν	ἐστενᾰ́ξᾰτε	ἐστένᾰξᾰν
	subjunctive	στενᾰ́ξω	στενᾰ́ξῃς	στενᾰ́ξῃ	στενᾰ́ξητον	στενᾰ́ξητον	στενᾰ́ξωμεν	στενᾰ́ξητε	στενᾰ́ξωσῐ(ν)
	optative	στενᾰ́ξαιμῐ	στενᾰ́ξειᾰς, στενᾰ́ξαις	στενᾰ́ξειε(ν), στενᾰ́ξαι	στενᾰ́ξαιτον	στενᾰξαίτην	στενᾰ́ξαιμεν	στενᾰ́ξαιτε	στενᾰ́ξειᾰν, στενᾰ́ξαιεν
	imperative		στένᾰξον	στενᾰξᾰ́τω	στενᾰ́ξᾰτον	στενᾰξᾰ́των		στενᾰ́ξᾰτε	στενᾰξᾰ́ντων
		active
infinitive		στενᾰ́ξαι
participle	m	στενᾰ́ξᾱς
	f	στενᾰ́ξᾱσᾰ
	n	στενᾰ́ξᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἐστένᾰγμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἐστένᾰγμαι	ἐστένᾰξαι	ἐστένᾰκται	ἐστένᾰχθον	ἐστένᾰχθον	ἐστενᾰ́γμεθᾰ	ἐστένᾰχθε	ἐστενᾰ́γᾰται
	subjunctive	ἐστενᾰγμένος ὦ	ἐστενᾰγμένος ᾖς	ἐστενᾰγμένος ᾖ	ἐστενᾰγμένω ἦτον	ἐστενᾰγμένω ἦτον	ἐστενᾰγμένοι ὦμεν	ἐστενᾰγμένοι ἦτε	ἐστενᾰγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐστενᾰγμένος εἴην	ἐστενᾰγμένος εἴης	ἐστενᾰγμένος εἴη	ἐστενᾰγμένω εἴητον/εἶτον	ἐστενᾰγμένω εἰήτην/εἴτην	ἐστενᾰγμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐστενᾰγμένοι εἴητε/εἶτε	ἐστενᾰγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐστένᾰξο	ἐστενᾰ́χθω	ἐστένᾰχθον	ἐστενᾰ́χθων		ἐστένᾰχθε	ἐστενᾰ́χθων
						middle/passive
infinitive						ἐστενᾰ́χθαι
participle	m					ἐστενᾰγμένος
	f					ἐστενᾰγμένη
	n					ἐστενᾰγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• στέναγμα (sténagma)
• στεναγμός (stenagmós)

Further reading

• “στενάζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “στενάζω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• στενάζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• στενάζω - ΛΟΓΕΙΟΝ (since 2011) Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch) University of Chicago.