τετραγενής

Ancient Greek

Etymology

τετρᾰ- (tetra-) +‎ -γενής (-genḗs)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /te.tra.ɡe.nɛ̌ːs/ → /te.tra.ʝeˈnis/ → /te.tra.ʝeˈnis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /te.tra.ɡe.nɛ̌ːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /te.tra.ɡeˈne̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /te.tra.ʝeˈnis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /te.tra.ʝeˈnis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /te.tra.ʝeˈnis/

Adjective

τετρᾰγενής • (tetragenḗs) m or f (neuter τετρᾰγενές); third declension

1. (philosophy, as an epithet of ὕλη, “matter”) of four kinds, fourfold (viz. the four elements: earth, water, air, and fire)
   • Orph., Fr. 55

Declension

Third declension of τετρᾰγενής; τετρᾰγενές (contracted, Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		τετρᾰγενής tetragenḗs	τετρᾰγενές tetragenés		τετρᾰγενεῖ tetrageneî	τετρᾰγενεῖ tetrageneî		τετρᾰγενεῖς tetrageneîs	τετρᾰγενῆ tetragenê
Genitive		τετρᾰγενοῦς tetragenoûs	τετρᾰγενοῦς tetragenoûs		τετρᾰγενοῖν tetragenoîn	τετρᾰγενοῖν tetragenoîn		τετρᾰγενῶν tetragenôn	τετρᾰγενῶν tetragenôn
Dative		τετρᾰγενεῖ tetrageneî	τετρᾰγενεῖ tetrageneî		τετρᾰγενοῖν tetragenoîn	τετρᾰγενοῖν tetragenoîn		τετρᾰγενέσῐ / τετρᾰγενέσῐν tetragenési(n)	τετρᾰγενέσῐ / τετρᾰγενέσῐν tetragenési(n)
Accusative		τετρᾰγενῆ tetragenê	τετρᾰγενές tetragenés		τετρᾰγενεῖ tetrageneî	τετρᾰγενεῖ tetrageneî		τετρᾰγενεῖς tetrageneîs	τετρᾰγενῆ tetragenê
Vocative		τετρᾰγενές tetragenés	τετρᾰγενές tetragenés		τετρᾰγενεῖ tetrageneî	τετρᾰγενεῖ tetrageneî		τετρᾰγενεῖς tetrageneîs	τετρᾰγενῆ tetragenê
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		τετρᾰγενῶς tetragenôs			τετρᾰγενέστερος tetragenésteros			τετρᾰγενέστᾰτος tetragenéstatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• “τετρᾰγενής”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press