æla

Faroese

Etymology

From Old Norse æla (“to pour”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɛaːla/
• Rhymes: -ɛaːla
• Homophones: ala, ælað

Verb

æla (third person singular past indicative ælaði, third person plural past indicative ælaðu, supine ælað)

1. to rain (rare: to hail, to snow), with pauses between (shower)
2. (humorous) to weep on nothing (esp. children)

Usage notes

• hann ælur - "he" is showering ("he" = the weather)

Conjugation

Conjugation of æla (group v-30)
infinitive	æla
supine	ælað
participle (a6)1	ælandi	ælaður
	present	past
first singular	æli	ælaði
second singular	ælar	ælaði
third singular	ælar	ælaði
plural	æla	ælaðu
	imperative
singular	æla!
plural	ælið!
1Only the past participle being declined.

Derived terms

• see æl (shower)

Icelandic

Etymology

From Old Norse æla (“to pour, flow”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaiːla/

  Rhymes: -aiːla

Verb

æla (weak verb, third-person singular past indicative ældi, supine ælt)

1. (transitive, intransitive, with dative object) to vomit

Conjugation

æla — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að æla
supine (sagnbót)		ælt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		ælandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég æli	við ælum	present (nútíð)	ég æli	við ælum
	þú ælir	þið ælið		þú ælir	þið ælið
	hann, hún, það ælir	þeir, þær, þau æla		hann, hún, það æli	þeir, þær, þau æli
past (þátíð)	ég ældi	við ældum	past (þátíð)	ég ældi	við ældum
	þú ældir	þið ælduð		þú ældir	þið ælduð
	hann, hún, það ældi	þeir, þær, þau ældu		hann, hún, það ældi	þeir, þær, þau ældu
imperative (boðháttur)	æl (þú)	ælið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	ældu	æliði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

ældur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	ældur	æld	ælt		ældir	ældar	æld
accusative (þolfall)	ældan	ælda	ælt		ælda	ældar	æld
dative (þágufall)	ældum	ældri	ældu		ældum	ældum	ældum
genitive (eignarfall)	ælds	ældrar	ælds		ældra	ældra	ældra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	ældi	ælda	ælda		ældu	ældu	ældu
accusative (þolfall)	ælda	ældu	ælda		ældu	ældu	ældu
dative (þágufall)	ælda	ældu	ælda		ældu	ældu	ældu
genitive (eignarfall)	ælda	ældu	ælda		ældu	ældu	ældu

Synonyms

• (to vomit): gubba, kasta upp, selja upp, spúa, spýja

Noun

æla f (genitive singular ælu, nominative plural ælur)

1. vomit

Declension

declension of æla

f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	æla	ælan	ælur	ælurnar
accusative	ælu	æluna	ælur	ælurnar
dative	ælu	ælunni	ælum	ælunum
genitive	ælu	ælunnar	æla/ælna	ælanna/ælnanna

Synonyms

• (vomit): gubb, spýja

Derived terms

• ælupest

Old Norse

Etymology

From the noun áll (“gully, a deep narrow channel in sea or river”), which according to Pokorny is from Proto-Indo-European *alg-, *alǵ- (“to be dirty, be slimy; frog; duckweed”). However, compare elgur (“slush”).

Verb

æla

1. to pour, to flow quickly