διαζάω

Ancient Greek

Alternative forms

• δῐᾰζώω (diazṓō) — Epic, Ionic

Etymology

δια- (dia-, “across, through”) +‎ ζάω (záō, “to live”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /di.az.dá.ɔː/ → /ði.aˈza.o/ → /ði.aˈza.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /di.az.dá.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /di.aˈza.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ði.aˈza.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ði.aˈza.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ði.aˈza.o/

Verb

διαζάω • (diazáō)

1. to live through (time or circumstance), to live long, to live to an old age or to senectitude, to live to one's full lifespan, to outlive, to overlive, to survive

Inflection

   Present: διαζῶ (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	διαζῶ	διαζῇς	διαζῇ	διαζῆτον	διαζῆτον	διαζῶμεν	διαζῆτε	διαζῶσῐ(ν)
	subjunctive	διαζῶ	διαζῇς	διαζῇ	διαζῆτον	διαζῆτον	διαζῶμεν	διαζῆτε	διαζῶσῐ(ν)
	optative	διαζῴην, διαζῷμῐ	διαζῴης, διαζῷς	διαζῴη, διαζῷ	διαζῷτον, διαζῴητον	διαζῴτην, διαζῳήτην	διαζῷμεν, διαζῴημεν	διαζῷτε, διαζῴητε	διαζῷεν, διαζῴησᾰν
	imperative		διάζη	διαζήτω	διαζῆτον	διαζήτων		διαζῆτε	διαζώντων
		active
infinitive		διαζῆν
participle	m	διαζῶν
	f	διαζῶσᾰ
	n	διαζῶν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: διαἔζων (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	διαἔζων	διαἔζης	διαἔζη	διαἐζῆτον	διαἐζήτην	διαἐζῶμεν	διαἐζῆτε	διαἔζων
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: διαζήσω, διαζήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	διαζήσω	διαζήσεις	διαζήσει	διαζήσετον	διαζήσετον	διαζήσομεν	διαζήσετε	διαζήσουσῐ(ν)
	optative	διαζήσοιμῐ	διαζήσοις	διαζήσοι	διαζήσοιτον	διαζησοίτην	διαζήσοιμεν	διαζήσοιτε	διαζήσοιεν
middle	indicative	διαζήσομαι	διαζήσῃ, διαζήσει	διαζήσεται	διαζήσεσθον	διαζήσεσθον	διαζησόμεθᾰ	διαζήσεσθε	διαζήσονται
	optative	διαζησοίμην	διαζήσοιο	διαζήσοιτο	διαζήσοισθον	διαζησοίσθην	διαζησοίμεθᾰ	διαζήσοισθε	διαζήσοιντο
		active			middle
infinitive		διαζήσειν			διαζήσεσθαι
participle	m	διαζήσων			διαζησόμενος
	f	διαζήσουσᾰ			διαζησομένη
	n	διαζῆσον			διαζησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: διαἔζησᾰ, διαἐζησᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	διαἔζησᾰ	διαἔζησᾰς	διαἔζησε(ν)	διαἐζήσᾰτον	διαἐζησᾰ́την	διαἐζήσᾰμεν	διαἐζήσᾰτε	διαἔζησᾰν
	subjunctive	διαζήσω	διαζήσῃς	διαζήσῃ	διαζήσητον	διαζήσητον	διαζήσωμεν	διαζήσητε	διαζήσωσῐ(ν)
	optative	διαζήσαιμῐ	διαζήσειᾰς, διαζήσαις	διαζήσειε(ν), διαζήσαι	διαζήσαιτον	διαζησαίτην	διαζήσαιμεν	διαζήσαιτε	διαζήσειᾰν, διαζήσαιεν
	imperative		διάζησον	διαζησᾰ́τω	διαζήσᾰτον	διαζησᾰ́των		διαζήσᾰτε	διαζησᾰ́ντων
middle	indicative	διαἐζησᾰ́μην	διαἐζήσω	διαἐζήσᾰτο	διαἐζήσᾰσθον	διαἐζησᾰ́σθην	διαἐζησᾰ́μεθᾰ	διαἐζήσᾰσθε	διαἐζήσᾰντο
	subjunctive	διαζήσωμαι	διαζήσῃ	διαζήσηται	διαζήσησθον	διαζήσησθον	διαζησώμεθᾰ	διαζήσησθε	διαζήσωνται
	optative	διαζησαίμην	διαζήσαιο	διαζήσαιτο	διαζήσαισθον	διαζησαίσθην	διαζησαίμεθᾰ	διαζήσαισθε	διαζήσαιντο
	imperative		διάζησαι	διαζησᾰ́σθω	διαζήσᾰσθον	διαζησᾰ́σθων		διαζήσᾰσθε	διαζησᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		διαζῆσαι			διαζήσᾰσθαι
participle	m	διαζήσᾱς			διαζησᾰ́μενος
	f	διαζήσᾱσᾰ			διαζησᾰμένη
	n	διαζῆσᾰν			διαζησᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: διαἔζηκᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	διαἔζηκᾰ	διαἔζηκᾰς	διαἔζηκε(ν)	διαἐζήκᾰτον	διαἐζήκᾰτον	διαἐζήκᾰμεν	διαἐζήκᾰτε	διαἐζήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	διαἐζήκω	διαἐζήκῃς	διαἐζήκῃ	διαἐζήκητον	διαἐζήκητον	διαἐζήκωμεν	διαἐζήκητε	διαἐζήκωσῐ(ν)
	optative	διαἐζήκοιμῐ, διαἐζηκοίην	διαἐζήκοις, διαἐζηκοίης	διαἐζήκοι, διαἐζηκοίη	διαἐζήκοιτον	διαἐζηκοίτην	διαἐζήκοιμεν	διαἐζήκοιτε	διαἐζήκοιεν
	imperative		διαἔζηκε	διαἐζηκέτω	διαἐζήκετον	διαἐζηκέτων		διαἐζήκετε	διαἐζηκόντων
		active
infinitive		διαἐζηκέναι
participle	m	διαἐζηκώς
	f	διαἐζηκυῖᾰ
	n	διαἐζηκός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Synonyms

• δῐᾰμένω (diaménō)