στείβω

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Ancient Greek[edit]

Etymology[edit]

Stems: στει- στι- and στοι- (see Derivatives and Related terms). From Proto-Indo-European *steyb-. Cognate with Old Armenian ստէպ (stēp, “speed, haste”) and Lithuanian staibus (“courageous, strong”).

Pronunciation[edit]

 

Verb[edit]

στείβω • (steíbō)

  1. to tread on, stamp on
    • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 11.534:
      στείβοντες νέκυάς τε καὶ ἀσπίδας
      steíbontes nékuás te kaì aspídas
      trampling on both the dead and the shields
    • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 6.92:
      στεῖβον δ’ ἐν βόθροισι θοῶς
      steîbon d’ en bóthroisi thoôs
      briskly they trod on them in the trenches
  2. (with cognate accusative) to walk on a path
    • 412 BCE, Euripides, Helen 865:
      εἴ τις ἔβλαψεν ποδὶ στείβων ἀνοσίῳ
      eí tis éblapsen podì steíbōn anosíōi
      if someone has harmed the path by treading with unholy foot
    • (absolute) I tread
    • h.Hom. 19.4:
      αἵ τε κατ’ αἰγίλιπος πέτρης στείβουσι κάρηνα
      haí te kat’ aigílipos pétrēs steíbousi kárēna
      who tread on sheer edges of cliffs

Inflection[edit]

   Present: στείβω, στείβομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative στείβω στείβεις στείβει στείβετον στείβετον στείβομεν στείβετε στείβουσῐ(ν)
subjunctive στείβω στείβῃς στείβῃ στείβητον στείβητον στείβωμεν στείβητε στείβωσῐ(ν)
optative στείβοιμῐ στείβοις στείβοι στείβοιτον στειβοίτην στείβοιμεν στείβοιτε στείβοιεν
imperative   στεῖβε στειβέτω στείβετον στειβέτων   στείβετε στειβόντων
middle/
passive 		indicative στείβομαι στείβῃ,
στείβει 		στείβεται στείβεσθον στείβεσθον στειβόμεθᾰ στείβεσθε στείβονται
subjunctive στείβωμαι στείβῃ στείβηται στείβησθον στείβησθον στειβώμεθᾰ στείβησθε στείβωνται
optative στειβοίμην στείβοιο στείβοιτο στείβοισθον στειβοίσθην στειβοίμεθᾰ στείβοισθε στείβοιντο
imperative   στείβου στειβέσθω στείβεσθον στειβέσθων   στείβεσθε στειβέσθων
active middle/passive
infinitive στείβειν στείβεσθαι
participle m στείβων στειβόμενος
f στείβουσᾰ στειβομένη
n στεῖβον στειβόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔστειβον, ἐστειβόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔστειβον ἔστειβες ἔστειβε(ν) ἐστείβετον ἐστειβέτην ἐστείβομεν ἐστείβετε ἔστειβον
middle/
passive 		indicative ἐστειβόμην ἐστείβου ἐστείβετο ἐστείβεσθον ἐστειβέσθην ἐστειβόμεθᾰ ἐστείβεσθε ἐστείβοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: στεῖβον, στειβόμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative στεῖβον στεῖβες στεῖβε(ν) στείβετον στειβέτην στείβομεν στείβετε στεῖβον
middle/
passive 		indicative στειβόμην στείβου στείβετο στείβεσθον στειβέσθην στειβόμε(σ)θᾰ στείβεσθε στείβοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: στείβεσκον, στειβεσκόμην (iterative)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative στείβεσκον στείβεσκες στείβεσκε(ν) στειβέσκετον στειβεσκέτην στειβέσκομεν στειβέσκετε στείβεσκον
middle/
passive 		indicative στειβεσκόμην στειβέσκου στειβέσκετο στειβέσκεσθον στειβεσκέσθην στειβεσκόμεθᾰ στειβέσκεσθε στειβέσκοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔστειψᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔστειψᾰ ἔστειψᾰς ἔστειψε(ν) ἐστείψᾰτον ἐστειψᾰ́την ἐστείψᾰμεν ἐστείψᾰτε ἔστειψᾰν
subjunctive στείψω στείψῃς στείψῃ στείψητον στείψητον στείψωμεν στείψητε στείψωσῐ(ν)
optative στείψαιμῐ στείψειᾰς,
στείψαις 		στείψειε(ν),
στείψαι 		στείψαιτον στειψαίτην στείψαιμεν στείψαιτε στείψειᾰν,
στείψαιεν
imperative   στεῖψον στειψᾰ́τω στείψᾰτον στειψᾰ́των   στείψᾰτε στειψᾰ́ντων
active
infinitive στεῖψαι
participle m στείψᾱς
f στείψᾱσᾰ
n στεῖψᾰν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms[edit]

Related terms[edit]

Descendants[edit]

  • Greek: στείβω (steívo)

References[edit]

Greek[edit]

Alternative forms[edit]

Etymology[edit]

From Ancient Greek στείβω (steíbō). See Etymology at στύβω.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ˈstivo/ (for all spellings)
  • Hyphenation: στεί‧βω στύ‧βω στί‧βω

Verb[edit]

στείβω • (steívo) (past έστειψα, passive στείβομαι)

  1. Alternative form of στύβω (stývo) (linguistically informed spelling)
    See notes at στύβω.

Conjugation[edit]

στείβω   στείβομαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg στείβω στείψω στείβομαι στειφτώ
2 sg στείβεις στείψεις στείβεσαι στειφτείς
3 sg στείβει στείψει στείβεται στειφτεί
1 pl στείβουμε, [‑ομε] στείψουμε, [‑ομε] στειβόμαστε στειφτούμε
2 pl στείβετε στείψετε στείβεστε, στειβόσαστε στειφτείτε
3 pl στείβουν(ε) στείψουν(ε) στείβονται στειφτούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg έστειβα έστειψα στειβόμουν(α) στείφτηκα
2 sg έστειβες έστειψες στειβόσουν(α) στείφτηκες
3 sg έστειβε έστειψε στειβόταν(ε) στείφτηκε
1 pl στείβαμε στείψαμε στειβόμασταν, (‑όμαστε) στειφτήκαμε
2 pl στείβατε στείψατε στειβόσασταν, (‑όσαστε) στειφτήκατε
3 pl έστειβαν, στείβαν(ε) έστειψαν, στείψαν(ε) στείβονταν, (στειβόντουσαν) στείφτηκαν, στειφτήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα στείβω ➤ θα στείψω ➤ θα στείβομαι ➤ θα στειφτώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα στείβεις, … θα στείψεις, … θα στείβεσαι, … θα στειφτείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … στείψει
  έχω, έχεις, … στειμμένο, ‑η, ‑ο ➤ 		  έχω, έχεις, … στειφτεί
  είμαι, είσαι, … στειμμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤   είχα, είχες, … στείψει
  είχα, είχες, … στειμμένο, ‑η, ‑ο 		  είχα, είχες, … στειφτεί
  ήμουν, ήσουν, … στειμμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … στείψει
  θα έχω, θα έχεις, … στειμμένο, ‑η, ‑ο 		  θα έχω, θα έχεις, … στειφτεί
  θα είμαι, θα είσαι, … στειμμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg στείβε στείψε, στείφ' 1 — στείψου
2 pl στείβετε στείψτε, στείφτε2 στείβεστε στειφτείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ στείβοντας ➤ —
Perfect participle➤ έχοντας στείψει ➤ στειμμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤ στείψει στειφτεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs 		 1. Colloquial apocopic perfective imperative + accusative of article & noun weak pronouns e.g. στείφ' το ("wring it!")
 2. Colloquial.
 • Τhree spellings for this verb: στύβω (recommended standard), στείβω (etymologially informed, similar to ancient spelling) and the rare στίβω
 • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms[edit]

Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=στείβω&oldid=76657277"