զանգ

Armenian

զանգ • (zang)

bell
ring, call (a telephone call or telephone conversation)
զանգ տալ ― zang tal ― to call

i-type, inanimate (Eastern Armenian)
	singular	plural
nominative	զանգ (zang)	զանգեր (zanger)
dative	զանգի (zangi)	զանգերի (zangeri)
ablative	զանգից (zangicʻ)	զանգերից (zangericʻ)
instrumental	զանգով (zangov)	զանգերով (zangerov)
locative	զանգում (zangum)	զանգերում (zangerum)
	definite forms
nominative	զանգը/զանգն (zangə/zangn)	զանգերը/զանգերն (zangerə/zangern)
dative	զանգին (zangin)	զանգերին (zangerin)
	1^st person possessive forms (my)
nominative	զանգս (zangs)	զանգերս (zangers)
dative	զանգիս (zangis)	զանգերիս (zangeris)
ablative	զանգիցս (zangicʻs)	զանգերիցս (zangericʻs)
instrumental	զանգովս (zangovs)	զանգերովս (zangerovs)
locative	զանգումս (zangums)	զանգերումս (zangerums)
	2^nd person possessive forms (your)
nominative	զանգդ (zangd)	զանգերդ (zangerd)
dative	զանգիդ (zangid)	զանգերիդ (zangerid)
ablative	զանգիցդ (zangicʻd)	զանգերիցդ (zangericʻd)
instrumental	զանգովդ (zangovd)	զանգերովդ (zangerovd)
locative	զանգումդ (zangumd)	զանգերումդ (zangerumd)

Ačaṙean, Hračʻeay (1971–1979) “զանգակ”, in Hayerēn armatakan baṙaran [Armenian Etymological Dictionary] (in Armenian), 2nd edition, a reprint of the original 1926–1935 seven-volume edition, Yerevan: University Press
Norayr N. Biwzandacʻi (2000) “զանգ”, in Martiros Minassian, editor, Baṙagirkʻ storin hayerēni i matenagrutʻeancʻ ŽA–ŽĒ darucʻ [Dictionary of Middle Armenian Based on the Literature of 11–17th Centuries]‎^[1], edited from the author's unfinished manuscript written 1884–1915, Geneva: Martiros Minassian