կրակել

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Armenian

[edit]

Etymology

[edit]

From կրակ (krak, fire).

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

կրակել (krakel)

  1. to shoot, to fire

Inflection

[edit]
declension of the nominalized infinitive, u-type, inanimate (Eastern Armenian)
singular (singulare tantum)
nominative կրակել (krakel)
dative կրակելու (krakelu)
ablative կրակելուց (krakelucʻ)
instrumental կրակելով (krakelov)
locative կրակելում (krakelum)
definite forms
nominative կրակելը/կրակելն (krakelə/krakeln)
dative կրակելուն (krakelun)
1st person possessive forms (my)
nominative կրակելս (krakels)
dative կրակելուս (krakelus)
ablative կրակելուցս (krakelucʻs)
instrumental կրակելովս (krakelovs)
locative կրակելումս (krakelums)
2nd person possessive forms (your)
nominative կրակելդ (krakeld)
dative կրակելուդ (krakelud)
ablative կրակելուցդ (krakelucʻd)
instrumental կրակելովդ (krakelovd)
locative կրակելումդ (krakelumd)

Derived terms

[edit]