adulo

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: aduló and adulò

Catalan[edit]

Verb[edit]

adulo

  1. first-person singular present indicative of adular

Italian[edit]

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ˈa.du.lo/, (traditional, careful style) /aˈdu.lo/[1]
  • Rhymes: -adulo, (traditional, careful style) -ulo
  • Hyphenation: à‧du‧lo, (traditional, careful style) a‧dù‧lo

Verb[edit]

adulo

  1. first-person singular present indicative of adulare

References[edit]

  1. ^ adulo in Luciano Canepari, Dizionario di Pronuncia Italiana (DiPI)

Anagrams[edit]

Latin[edit]

Etymology[edit]

See adūlor.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

adūlō (present infinitive adūlāre, perfect active adūlāvī, supine adūlātum); first conjugation

  1. (rare, transitive) to fawn upon, flatter

Usage notes[edit]

This is a regularised form of the deponent verb adūlor. It occurs in Classical Latin, even in the passive form (with a passive sense).

Conjugation[edit]

   Conjugation of adūlō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present adūlō adūlās adūlat adūlāmus adūlātis adūlant
imperfect adūlābam adūlābās adūlābat adūlābāmus adūlābātis adūlābant
future adūlābō adūlābis adūlābit adūlābimus adūlābitis adūlābunt
perfect adūlāvī adūlāvistī adūlāvit adūlāvimus adūlāvistis adūlāvērunt,
adūlāvēre
pluperfect adūlāveram adūlāverās adūlāverat adūlāverāmus adūlāverātis adūlāverant
future perfect adūlāverō adūlāveris adūlāverit adūlāverimus adūlāveritis adūlāverint
passive present adūlor adūlāris,
adūlāre
adūlātur adūlāmur adūlāminī adūlantur
imperfect adūlābar adūlābāris,
adūlābāre
adūlābātur adūlābāmur adūlābāminī adūlābantur
future adūlābor adūlāberis,
adūlābere
adūlābitur adūlābimur adūlābiminī adūlābuntur
perfect adūlātus + present active indicative of sum
pluperfect adūlātus + imperfect active indicative of sum
future perfect adūlātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present adūlem adūlēs adūlet adūlēmus adūlētis adūlent
imperfect adūlārem adūlārēs adūlāret adūlārēmus adūlārētis adūlārent
perfect adūlāverim adūlāverīs adūlāverit adūlāverīmus adūlāverītis adūlāverint
pluperfect adūlāvissem adūlāvissēs adūlāvisset adūlāvissēmus adūlāvissētis adūlāvissent
passive present adūler adūlēris,
adūlēre
adūlētur adūlēmur adūlēminī adūlentur
imperfect adūlārer adūlārēris,
adūlārēre
adūlārētur adūlārēmur adūlārēminī adūlārentur
perfect adūlātus + present active subjunctive of sum
pluperfect adūlātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present adūlā adūlāte
future adūlātō adūlātō adūlātōte adūlantō
passive present adūlāre adūlāminī
future adūlātor adūlātor adūlantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives adūlāre adūlāvisse adūlātūrum esse adūlārī adūlātum esse adūlātum īrī
participles adūlāns adūlātūrus adūlātus adūlandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
adūlandī adūlandō adūlandum adūlandō adūlātum adūlātū

References[edit]

  • adulo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • adulo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers

Portuguese[edit]

Verb[edit]

adulo

  1. first-person singular present indicative of adular

Spanish[edit]

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /aˈdulo/ [aˈð̞u.lo]
  • Rhymes: -ulo
  • Syllabification: a‧du‧lo

Verb[edit]

adulo

  1. first-person singular present indicative of adular