afhalen

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch

[edit]

Etymology

[edit]

From Middle Dutch afhalen. Equivalent to af +‎ halen.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈɑfɦaːlə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: af‧ha‧len

Verb

[edit]

afhalen

  1. (transitive) to pick up, take away (of e.g. a placed order)

Conjugation

[edit]
Conjugation of afhalen (weak, separable)
infinitive afhalen
past singular haalde af
past participle afgehaald
infinitive afhalen
gerund afhalen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular haal af haalde af afhaal afhaalde
2nd person sing. (jij) haalt af, haal af2 haalde af afhaalt afhaalde
2nd person sing. (u) haalt af haalde af afhaalt afhaalde
2nd person sing. (gij) haalt af haalde af afhaalt afhaalde
3rd person singular haalt af haalde af afhaalt afhaalde
plural halen af haalden af afhalen afhaalden
subjunctive sing.1 hale af haalde af afhale afhaalde
subjunctive plur.1 halen af haalden af afhalen afhaalden
imperative sing. haal af
imperative plur.1 haalt af
participles afhalend afgehaald
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

[edit]

Descendants

[edit]
  • Negerhollands: haal af

Anagrams

[edit]