beduimelen

Dutch

Etymology

From be- +‎ duimelen.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈdœy̯.mə.lə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: be‧dui‧me‧len
• Rhymes: -œy̯mələn

Verb

beduimelen

1. (transitive) to stain or soil by (excessive) touching with thumbs or fingers

Inflection

Inflection of beduimelen (weak, prefixed)
infinitive	beduimelen
past singular	beduimelde
past participle	beduimeld
infinitive	beduimelen
gerund	beduimelen n
	present tense	past tense
1st person singular	beduimel	beduimelde
2nd person sing. (jij)	beduimelt	beduimelde
2nd person sing. (u)	beduimelt	beduimelde
2nd person sing. (gij)	beduimelt	beduimelde
3rd person singular	beduimelt	beduimelde
plural	beduimelen	beduimelden
subjunctive sing.1	beduimele	beduimelde
subjunctive plur.1	beduimelen	beduimelden
imperative sing.	beduimel
imperative plur.1	beduimelt
participles	beduimelend	beduimeld
1) Archaic.