beklauteren
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
beklauteren
- (transitive) to climb, to climb on(to)
- Synonym: beklimmen
Inflection[edit]
| Inflection of beklauteren (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | beklauteren | |||
| past singular | beklauterde | |||
| past participle | beklauterd | |||
| infinitive | beklauteren | |||
| gerund | beklauteren n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | beklauter | beklauterde | ||
| 2nd person sing. (jij) | beklautert | beklauterde | ||
| 2nd person sing. (u) | beklautert | beklauterde | ||
| 2nd person sing. (gij) | beklautert | beklauterde | ||
| 3rd person singular | beklautert | beklauterde | ||
| plural | beklauteren | beklauterden | ||
| subjunctive sing.1 | beklautere | beklauterde | ||
| subjunctive plur.1 | beklauteren | beklauterden | ||
| imperative sing. | beklauter | |||
| imperative plur.1 | beklautert | |||
| participles | beklauterend | beklauterd | ||
| 1) Archaic. | ||||