beoefenen

Dutch

Etymology

From be- +‎ oefenen.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈufənə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: be‧oe‧fe‧nen

Verb

beoefenen

1. (transitive) to practice regularly, ongoing: some sport, craft, skill, or profession

Inflection

Inflection of beoefenen (weak, prefixed)
infinitive	beoefenen
past singular	beoefende
past participle	beoefend
infinitive	beoefenen
gerund	beoefenen n
	present tense	past tense
1st person singular	beoefen	beoefende
2nd person sing. (jij)	beoefent	beoefende
2nd person sing. (u)	beoefent	beoefende
2nd person sing. (gij)	beoefent	beoefende
3rd person singular	beoefent	beoefende
plural	beoefenen	beoefenden
subjunctive sing.1	beoefene	beoefende
subjunctive plur.1	beoefenen	beoefenden
imperative sing.	beoefen
imperative plur.1	beoefent
participles	beoefenend	beoefend
1) Archaic.

Derived terms

• beoefenaar
• beoefening