beslechten

Dutch

Etymology

From Middle Dutch beslichten. Equivalent to be- +‎ slechten.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈslɛxtə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: be‧slech‧ten
• Rhymes: -ɛxtən

Verb

beslechten

1. (transitive) to settle, to decide (a conflict)

Inflection

Inflection of beslechten (weak, prefixed)
infinitive	beslechten
past singular	beslechtte
past participle	beslecht
infinitive	beslechten
gerund	beslechten n
	present tense	past tense
1st person singular	beslecht	beslechtte
2nd person sing. (jij)	beslecht	beslechtte
2nd person sing. (u)	beslecht	beslechtte
2nd person sing. (gij)	beslecht	beslechtte
3rd person singular	beslecht	beslechtte
plural	beslechten	beslechtten
subjunctive sing.1	beslechte	beslechtte
subjunctive plur.1	beslechten	beslechtten
imperative sing.	beslecht
imperative plur.1	beslecht
participles	beslechtend	beslecht
1) Archaic.

Derived terms

• beslechting

Descendants

• Afrikaans: besleg