commiseratio
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
commiseror (“to commiserate”) + -tiō
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /kom.mi.seˈraː.ti.oː/, [kɔmːɪs̠ɛˈräːt̪ioː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /kom.mi.seˈrat.t͡si.o/, [komːis̬eˈrät̪ː͡s̪io]
Noun[edit]
commiserātiō f (genitive commiserātiōnis); third declension
- (rhetoric) an appeal to compassion
Declension[edit]
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | commiserātiō | commiserātiōnēs |
Genitive | commiserātiōnis | commiserātiōnum |
Dative | commiserātiōnī | commiserātiōnibus |
Accusative | commiserātiōnem | commiserātiōnēs |
Ablative | commiserātiōne | commiserātiōnibus |
Vocative | commiserātiō | commiserātiōnēs |
Descendants[edit]
- Italian: commiserazione
- Spanish: conmiseración
References[edit]
- “commiseratio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “commiseratio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers