concursatio

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From concursō (I clash, rove) +‎ -tiō (noun formation suffix).

Noun[edit]

concursātiō f (genitive concursātiōnis); third declension

  1. a disorderly motion, convergence, or meeting, especially of people
  2. a skirmish of lightly armed soldiers
  3. roving or itinerant travel
  4. (figurative) restlessness, anxiety

Declension[edit]

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative concursātiō concursātiōnēs
Genitive concursātiōnis concursātiōnum
Dative concursātiōnī concursātiōnibus
Accusative concursātiōnem concursātiōnēs
Ablative concursātiōne concursātiōnibus
Vocative concursātiō concursātiōnēs

References[edit]

  • concursatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • concursatio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • concursatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.