consuefacio

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

cōnsuētus (accustomed) +‎ faciō (to do, make)

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

cōnsuēfaciō (present infinitive cōnsuēfacere, perfect active cōnsuēfēcī, supine cōnsuēfactum); third conjugation iō-variant, irregular passive voice

  1. (transitive) to accustom, get (somebody) used to
    Synonyms: assoleō, soleō, adsuēscō, assuēfaciō, cōnsuēscō

Conjugation[edit]

   Conjugation of cōnsuēfaciō (third conjugation -variant)
indicative singular plural
first second third first second third
active present cōnsuēfaciō cōnsuēfacis cōnsuēfacit cōnsuēfacimus cōnsuēfacitis cōnsuēfaciunt
imperfect cōnsuēfaciēbam cōnsuēfaciēbās cōnsuēfaciēbat cōnsuēfaciēbāmus cōnsuēfaciēbātis cōnsuēfaciēbant
future cōnsuēfaciam cōnsuēfaciēs cōnsuēfaciet cōnsuēfaciēmus cōnsuēfaciētis cōnsuēfacient
perfect cōnsuēfēcī cōnsuēfēcistī cōnsuēfēcit cōnsuēfēcimus cōnsuēfēcistis cōnsuēfēcērunt,
cōnsuēfēcēre
pluperfect cōnsuēfēceram cōnsuēfēcerās cōnsuēfēcerat cōnsuēfēcerāmus cōnsuēfēcerātis cōnsuēfēcerant
future perfect cōnsuēfēcerō cōnsuēfēceris cōnsuēfēcerit cōnsuēfēcerimus cōnsuēfēceritis cōnsuēfēcerint
passive present cōnsuēfacior cōnsuēfaceris,
cōnsuēfacere
cōnsuēfacitur cōnsuēfacimur cōnsuēfaciminī cōnsuēfaciuntur
imperfect cōnsuēfaciēbar cōnsuēfaciēbāris,
cōnsuēfaciēbāre
cōnsuēfaciēbātur cōnsuēfaciēbāmur cōnsuēfaciēbāminī cōnsuēfaciēbantur
future cōnsuēfaciar cōnsuēfaciēris,
cōnsuēfaciēre
cōnsuēfaciētur cōnsuēfaciēmur cōnsuēfaciēminī cōnsuēfacientur
perfect cōnsuēfactus + present active indicative of sum
pluperfect cōnsuēfactus + imperfect active indicative of sum
future perfect cōnsuēfactus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present cōnsuēfaciam cōnsuēfaciās cōnsuēfaciat cōnsuēfaciāmus cōnsuēfaciātis cōnsuēfaciant
imperfect cōnsuēfacerem cōnsuēfacerēs cōnsuēfaceret cōnsuēfacerēmus cōnsuēfacerētis cōnsuēfacerent
perfect cōnsuēfēcerim cōnsuēfēcerīs cōnsuēfēcerit cōnsuēfēcerīmus cōnsuēfēcerītis cōnsuēfēcerint
pluperfect cōnsuēfēcissem cōnsuēfēcissēs cōnsuēfēcisset cōnsuēfēcissēmus cōnsuēfēcissētis cōnsuēfēcissent
passive present cōnsuēfaciar cōnsuēfaciāris,
cōnsuēfaciāre
cōnsuēfaciātur cōnsuēfaciāmur cōnsuēfaciāminī cōnsuēfaciantur
imperfect cōnsuēfacerer cōnsuēfacerēris,
cōnsuēfacerēre
cōnsuēfacerētur cōnsuēfacerēmur cōnsuēfacerēminī cōnsuēfacerentur
perfect cōnsuēfactus + present active subjunctive of sum
pluperfect cōnsuēfactus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present cōnsuēface cōnsuēfacite
future cōnsuēfacitō cōnsuēfacitō cōnsuēfacitōte cōnsuēfaciuntō
passive present cōnsuēfacere cōnsuēfaciminī
future cōnsuēfacitor cōnsuēfacitor cōnsuēfaciuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives cōnsuēfacere cōnsuēfēcisse cōnsuēfactūrum esse cōnsuēfacī cōnsuēfactum esse cōnsuēfactum īrī
participles cōnsuēfaciēns cōnsuēfactūrus cōnsuēfactus cōnsuēfaciendus,
cōnsuēfaciundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
cōnsuēfaciendī cōnsuēfaciendō cōnsuēfaciendum cōnsuēfaciendō cōnsuēfactum cōnsuēfactū

References[edit]

  • consuefacio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • consuefacio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers